De Noordse stormvogel, Fulmarus glacialis, is het meest mysterieuze wezen dat ik ooit heb gezien. Ik zag de mallemuk, de…
Sterrebos
De Groningse herfst laat je zien hoe elke seconde verschilt van de vorige. Hoe een vallend blad wordt opgetild en een bijna kale boomtak wordt gewassen door een schitterend straaltje, aangestuurd door de zon, terwijl het bouwverkeer in de verte ongeduldig piept, kraakt en toetert. In het Sterrebos raak je met die onrust niet besmet. Alsof een onzichtbare cirkel je immuniteit waarborgt tegen de onrust van de stad. Zo belangrijk is dat stukje stadse natuur.
Ik verschuif mijn oog van tak naar tak. Elk onderdeel dat door de bleke zon wordt geplukt, daar ben ik bij. Om het opdwarrelend bosplezier te zeven in mijn vergiet. Om voor en achter, nadrukkelijk en impliciet, boomvet te bakken in het lichtgevoelige pannetje. Aardse geuren komen vrij als het gebladerte spicy opspat. Een blussend regenspatje, een aanwakkerend windje, een ronddartelend lichtvlekje.
Ik ben met veel plezier het keukenhulpje van het Sterrebos.